Historia - Parafia św. Marii Magdaleny

Rys historyczny:

Parafię reaktywował Kard. Stefan Wyszyński dnia 15 grudnia 1980. Była to ponowna erekcja, gdyż po raz pierwszy uczynił to Abp Stanisław Gall, Wikariusz Kapitulny Archidiecezji Warszawskiej, dnia 1 marca 1939. Pierwszą Mszę Św. odprawił na Annopolu (w kuchni dla bezrobotnych) Ks. Stanisław Mystkowski dnia 26 lutego 1930.

Od 2 marca 1930 kapelanem schroniska na Annopolu był Ks. Tadeusz Zimiński, który w 1932 zamienił szopę stolarzy na kaplicę. Plany drewnianego kościoła przygotował arch. Matuszewski. W 1934 odwiedził kaplicę Kard. Kakowski i ochrzcił 120 dzieci.

Jednak w dniu 4 kwietnia 1945 zawieszono działalność parafii (nie była nigdy zlikwidowana), a cały inwentarz przekazano do kościoła MB Różańcowej na Bródnie. Pozostał jedynie częściowo ogrodzony plac o powierzchni 3.600 m (potem zbudowano na nim Państwowe Zakłady Mięsne), fundamenty po kościele zniszczonym w czasie działań wojennych i rozebranym przez wojska rosyjskie i częściowo uszkodzona drewniana plebania. Przyczyną takiej decyzji były zniszczenia wojenne. Dziekan praski, Ks. Feliks de Ville, zanotował w dniu 5 lutego 1945: „Annopol nie będzie mógł być samodzielną parafią, gdyż prawie 90 % ludzi tam nie ma, a domy (baraki) zburzone”.

Starania o odbudowę kościoła na Annopolu podjął Ks. Romuald Gawlik w 1972. Dnia 14 września skierował w tej sprawie formalne pismo do Rady Narodowej miasta Warszawy. Dnia 22 grudnia 1979, po siedmiu latach starań. Wydział Urbanistyki wyznaczył lokalizację przy ul. Echa Leśne. Na tydzień przed I pielgrzymką Jana Pawła II do Polski, dnia 25 maja 1979, władze wydały zgodę na budowę kościoła. Plac i krzyż poświęcił Bp Jerzy Modzelewski dnia 14 czerwca 1980 (przypadało wtedy wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi). Budowę świątyni według planów arch. Ryszarda Trzaski i Janusza Olszewskiego rozpoczął Ks. Romuald Gawlik. Kamień węgielny (wyjęty z dawnej świątyni) poświęcił i wmurował Kard. Józef Glemp dnia 18 listopada 1982. Prace budowlane kontynuował i zakończył Ks. Stanisław Rawski. Świątynię konsekrował Kard. Józef Glemp dnia 9 maja 1989.

Wyposażenie świątyni:

murowana z cegły, dwukondygnacyjna, obłożona piaskowcem na frontonie i dwóch ścianach, kryta blachą podwójną (z poliuretanem w środku). W dachu po lewej stronie ołtarza umieszczono duży świetlik.

Na ścianie ołtarzowej znajduje się ukrzyżowany Chrystus, pod krzyżem stoją Matka Boża i uczeń Jezusa Święty Jan Ewangelista oraz Święta Maria Magdalena i Maria żona Kleofasa. Nad krzyżem symboliczny wizerunek Bożej Opatrzności i Duch Święty pod postacią gołębicy.

W kaplicy pojednania wisi malowany na drewnie poliptyk (pentaptyk), dzieło p. Elwiry Burskiej-Szubarga i Marii Niewiadomskiej; poświęcił go Ks. Rawski w pierwszą rocznicę konsekracji świątyni, dnia 9 maja 1990. W pełni złożony poliptyk ukazuje symbole Ewangelistów; po rozłożeniu w części centralnej widzimy Jezusa ukazującego się Św. Marii Magdalenie, a na skrzydłach sceny: Narodzenie Pańskie, Wesele w Kanie Galilejskiej, Ostatnia Wieczerza i Modlitwa Jezusa w Ogrójcu. Po pełnym rozłożeniu skrzydła przedstawiają świętych Pańskich: Św. Br. Albert Chmielowski, Św. Kazimierz, Św. Stanisław BM, Św. Piotr, Św. Paweł, Św. Wojciech BM, Św. Stanisław Kostka, Św. Maksymilian.

Początkowo poliptyk wisiał na ścianie ołtarzowej. Świątynia posiada niezbędne urządzenia: ołtarz stały i ambonka wykonane są z marmuru (morawica jasna), 8 konfesjonałów, 72 ławy, stacje Drogi Krzyżowej wykonane z mączki marmurowej. Posadzka jest marmurowa, a boazeria wokół ścian kościoła sosnowa. Na chórze umieszczono organy piszczałkowe.

Plebania: w kompleksie obiektu sakralnego, zbudowana w latach 1986-1988, znajduje się w niej 7 kompletów mieszkalnych, kuchnia i stołówka.

Księgi parafialne: od 1981

Odpust: 22 lipca – Św. Marii Magdaleny (przenoszony na niedzielę)

Poprzedni proboszczowie: